Gezi Notları - Fethiye

[Cem Boneval]

Bilgi notu: Bol resimli bir konu olup kota sınırı ve yavaş bağlantısı olanlar çok merak etmedikçe dalmasınlar...

 

Geçen hafta sonu nöbet olmayınca fırsattan istifade bir süredir ihmal ettiğimiz Fethiye'ye gidelim dedik.

Cumartesi sabahtan karı-koca yola çıktık.

0-1500-0 m rakım farkı ve dağlık bölgede rahat ve geniş virajlı yolları ile yaklaşık 200 km'lik parkur benim favorilerimdendir, zorlanmadan keyifli bir sürüş imkanı verir.

 

Bu çıkıştan...

 

Bu da inişten...

 

Korkuteli'ni geçtikten az sonra araçtan gelen uyarı sesi ile irkildim:

 

 

Isı 4 dereceye düşmüş ve buzlanma uyarısı veriyordu, sıcak memlekette yaşayan bizler için oldukça alışılmadık bir durum tabii.

 

Bu arada dikkatli gözlerden kaçmamıştır, şehir dışı olmasına rağmen 7,7 tüketim, rampa yukarı ve altınızda EB olunca yavaş gidilmiyor, hele ki tahrik eden birileri olursa; haliyle tüketim de yüksek oluyor, Fethiye dönüşü rampalara vurup bastırınca 120 km/h ort. süratte bir ara 12,5 bile gördüm, ama neyse ki yokuş aşağı düşüyor, benim uzun yol değerlerim 7-7,5 altına inmiyor; neyse konumuz bu değil.

 

Söğüt'te sobalı bir mekanda gözlemeli bir kahvaltından sonra Eşen vadisinin güzelliğinin tadını çıkararak Fethiye'ye indik.

 

 

Fethyte, antik adı ile Telmessos ve Osmanlı dönemindeki adı ile Meğri, Muğla'nın en büyük ilçesi ve 84.000'lik bir kış nüfusuna sahip. Doğal güzellkleri (Ölüdeniz, Oniki Adalar, Çalış, Kargı plajları), tarihi mekanları (Tlos, Amyntas, Kayaköy) ve sportif olanakları ile (yelken, surf, yamaç paraşütü, trekking, hiking) şöhreti ülke sınırları dışına taşmış bölge yıl boyunca çok sayıda turisti ağırlıyor. Bunun yanında Eşen vadisinde tarım ve seracılık, dağ köylerinde zeytin, üzüm, mantar tarımı ilave gelir kaynakları.

Hiç sıkılmadan günlerinizi geçirebileceğiniz çok yönlü bir bölge kısacası...

 

Biz daha önce sık gittiğimiz yerlerden uzak kalmaya gayret ederek önce "Paspatur" adı ile anılan eski Fethiye merkezini gezdik; bugün bar, lokanta ve dükkanların doldurduğu sokaklarda dikkatli gözler tarihi dokuyu fark etmekte pek zorlanmayacaktır.

 

 

Paspaturdan çarşıya doğru ilerlerken karşınıza kapalı bir çarşının avlusunda "Balıkpazarı" olarak adlandırılan balık hali ve restoranlar mekanı çıkıyor.

Balık sevenler için mutlaka ziyaret edilmesi gereken bir yer, istediğiniz balığı alıp beğendiğiniz pişiricide yaptırabiliyorsunuz.

Farklı bir planımız olduğundan başka sefere dedik...

 

 

Park ve bahçelerin içinden yolumuza devam ederek arka sokaklardan kaya mezarlarının bulunduğu tepeye yöneldik.

 

 

 

İlçedir park yeri sorunu yoktur diyenler iki kere düşünmeli, dağ taş araba dolu...

 

 

Kapı önünde gördüğümüz herkes ile sohbet ede ede sonunda kaya mezarlarına ulaştık.

Likya döneminin tipik özelliği olan ve kayaların içi oyularak yapılan mezar odaları mezar sahibinin soyluluğu düzeyinde görkemli oluyor hali ile. 

Bu bölgedeki en büyük mezar da Prens Amyntas'a ait, MÖ IV.yüzyılda yapılmış ve cephesini 12 metrelik İon tarzı iki sütunun bezediği bir yapı bu. Yanında irili ufaklı başka mezarlar da var ve hepsi muhteşem bir körfez manzarasına sahip. Ölümden sonra yaşama inanmak ve buna göre düzenleme yapmak insanlık tarihi kadar eski bir inanç sanırım...

 

 

 

 

Bu manzaraya karşı bir keyif çayı içtikten sonra ormanın içinden kıvrıla kıvrıla tırmanan dar ve bozuk zeminli 8 km'lik bir yoldan Kayaköye ulaştık.

 

Kayaköy kökenini geç Osmanlı döneminden alan, hatta belki ilk yerleşim alanı olarak Likya dönemine kadar uzatılabilecek geçmişe sahip bir yerleşke. Kıyıdaki yaşam alanlarının denizden işgale açık ve savunmasız olması nedeniyle antik dönemlerde korunaklı bir barınak oluşturmak amacı ile yerleşim alanı haline geldiği yazılanlar arasında.

19.yüzyılda Levissi adı ile anılan köy kayıtlara 1000 hane ile geçmiş. Sırtını dağa yaslayan köyün yukarı ve aşağı yerleşke olmak üzere iki farklı alanı var, yukarı yerleşke daha çok ticaret ve zanaat ile uğraşan Rumların, aşağı yerleşke ise tarımla uğraşan Türklerin yaşam alanı olarak belirtiliyor. 

1922'de mübadele döneminde tüm nüfus köyü terk edince bakımsız kalan ve 1957 depremi ile de darbe yiyerek hemen tümden yıkılan köy bugün daha çok bir hayalet kasaba görünümünde. Ürpertici bir havası var. Taşlı yollardan yıkık evlerin arasında gezmek farklı bir his, hayal gücünüzü sürekli evleri onarıyor, sokaklara insanları yerleştiriyor ve mekanı yaşatmaya uğraşıyor.

 

 

Bu fotoğrafı küçük bir şapel ve gözetleme kulesinin bulunduğu en yüksek tepeden çektim, yukarı mahalleyi görüyoruz. sağdaki büyük yapı Yukarı Kilise ve ortada en üst noktada görülen eski erkekler okulu, aşağı köyde de kızlar okulu bulunuyor.

 

 

 

 

 

 

 

 

Aşağı kilise daha iyi korunmuş iç mekanı ile dikkat çekiyor.

 

 

 

 

 

Yaklaşık iki saatlik gezimizi köyü yeşillikler içinde bırakarak bitiriyor ve mekanı biz de terkediyoruz.

 

 

Kayaköy çevresinde pek çok yeme-içme ve dinlenme mekanı var, sessiz rahat ve keyifli, ama akşam yemeği için özgün bir mekanı gözümüze kestirdiğimizden yola devam ediyoruz.

 

Akşam yemeğini Fethiye meydanda (yeni adı ile Uğur Mumcu Parkı) bulunan otantik bir lokantada yedik, adı "Kefal'in Yeri".

Yıllardır özgünlüğünden ödün vermeden ayakta duran bu küçük mekan kendi müdavimlerini de yarattığı için özellikle grup olarak rezervasyonsuz gidince yer bulamamak olası. Sahibi Orhan Bey, eşi Selma Hanım ile mutfağa girerek sürekli yeni lezzetler yaratıyorlar.

 

Biz meze olarak özel soslu karides, kalamar dolma, balık köftesi ve Fethiye usulü sirkeli sarmısaklı patates dilim tava ve yeşil salatayı "uygun sıvılar" eşliğinde aldık, üstüne de iri bir mercanı karı koca hallettik. 

Yolunuz düşerse ve deniz mahsulleri seviyorsanız uğramanızı öneririm.

 

Pazar günü deniz kıyısında uzuuuun bir kahvaltıdan sonra Çalış plajını ve hemen yanındaki kuş cennetini ziyaret ettik.

Kuş cenneti zaman zaman göçmen kuşların uğrak yeri olarak renkli görüntüler sunabiliyor, ama bu sefer bize küsmüş olmalılar, birkaç martı dışında boştu...

Buna karşılık sahilde güçlü rüzgar "kite surfer"leri kanatlandırmıştı, zevkli bir uğraş, ama genç olmak lazım!

 

 

 

 

 

Öğleden sonra ise geleneksel kuzugöbeği mantar festivalinin olduğunu duyunca Yeşilüzümlu beldesine geçtik, yaklaşık 15 km mesafede bir dağ köyü Yeşilüzümlü, ev pansiyonculuğu yapıyorlar, bolca trekking yolu var, ve bu yörede özellikle Avrupa mutfaklarında özel bir yer edinmiş kuzugöbeği mantarı (Morchella türü) bolca yetişiyor ve yalnızca bu mevsimde!

Festival kapsamında şarkılı türkülü kutlamalar, yarışmalar, yeme içme programları yoğun bir şekilde gerçekleşiyor.

Biz mantarı tereyağında soteletip gözlemenin içine doldurtup ve afiyetle yedik, etten lezzetli! Üstüne de iki kase ev yapımı aşure ile mutlu son geldi...

 

Dönüş yolunda iki saat boyunca durmadan şiddetli yağmur yolu oldukça sevimsiz hale getirse de sağ salim döndük ve bir hafta sonu da böyle geçti...

Daha güzelleri sizin olsun!

Nisan 24, 2013 Cem Boneval tarafından düzenlendi

[taner eviş]

valla  hocam  bu  iyi oldu  ya   geçen sene  bende  depremdeki  boşlukta  hastaneden kaçabildiğim zaman
gitmiştim  fethiye ye  ama aşağıdaki kiliseyi  gözden kaçırmışım.

iyi oldu  bu yazın onu da  gezeriz inş.
birde  taşlara koyulan işaretlerle  ölüdeniz  vs  tarafına  dağın tepesinden gitmeye çalıştınız mı  
eğer denemediyseniz kalsın  biz  köyü  700-800  metre aşağıda  bıırakmamıza rağmen zirveye ulaşıp
arka tarafı görememiştik  
sonraki  kısa zamanımızda da  tekrar gidip deneyemedik
ve memlekete  vatandaşa  hizmete geri dönmüştük

[Nihat Abukan]

Cem Abi paylaşım için çok teşekkürler, emeğine sağlık..

[Kutluhan A.]

bu sene şu Fethiye'ye bir uğramak lazım ....

[Alper Albayrak]

Teşekkürler Cem abi,güzel bir paylaşım olmuş.

[Dr.Mert]

Harika bir gezi ve anlatım olmuş Cem Abi.Fotoğrafların güzelliği de cabası.

Yalnız akşam yemeğini merak ediyorum abi

[Serdar yaman]

Harika bir gezi ve anlatım olmuş Cem Abi.Fotoğrafların güzelliği de cabası. Yalnız akşam yemeğini merak ediyorum abi

Yemeğide görseydik hiç fena olmazdı

[Cem Boneval]

Dedim ya daha bitmedi diye, ne acele ediyorsunuz arkadaşlar, vakit alıyor böyle derlemeler, eklemeleri yapıyorum...

birde  taşlara koyulan işaretlerle  ölüdeniz  vs  tarafına  dağın tepesinden gitmeye çalıştınız mı  

Taner o yolu ben belki 10 sene önce yapmıştım, tepeye çıktıktan sonra önce hafif iniş, sonra yarım saatlik tırmanma ile ikinci tepeye ulaşılıyor ki ancak buradan aşağıyı görebilirsin, oradan iniş de 40-45 dakika sürer, toplam mesafe 8 km, yani çok kolay bir yol değil.  

[Ahmet A.]

Harika bir gezi olmuş mest etti doğası....

Ölmeden önce yapılacaklar listesine "Cem Abi ile geziye çıkmak" diye bir madde eklemek farz oldu vallahi    

[Engin Uzunoğlu]

Ölmeden önce yapılacaklar listesine "Cem Abi ile geziye çıkmak" diye bir madde eklemek farz oldu vallahi    

 

Tavsiyelerine uysan yeter. Sayesinde Çıralı'da güzel bir gün geçirmiştik.

 

Bu arada Kayaköy geçen gün İztv de vardı. Söylediklerine göre Yunanlılar yenilip çekilince köy bir gecede boşalmış. Acıklı bir hikayesi var.

[Ahmet A.]

Tavsiyelerine uysan yeter. Sayesinde Çıralı'da güzel bir gün geçirmiştik.

 

Bu arada Kayaköy geçen gün İztv de vardı. Söylediklerine göre Yunanlılar yenilip çekilince köy bir gecede boşalmış. Acıklı bir hikayesi var.

 

Bu "Gezi Notları" başlıklı konu dizisini not alıyorum ilerde Akdeniz tarafına yerleşirsem mutlaka gezeceğim yerler arasında 

Malum bu taraflara çok uzak kalıyor. Ancak uçakla gidilip araba kiralanabilr

[taner eviş]

 

Dedim ya daha bitmedi diye, ne acele ediyorsunuz arkadaşlar, vakit alıyor böyle derlemeler, eklemeleri yapıyorum...

 

 

Taner o yolu ben belki 10 sene önce yapmıştım, tepeye çıktıktan sonra önce hafif iniş, sonra yarım saatlik tırmanma ile ikinci tepeye ulaşılıyor ki ancak buradan aşağıyı görebilirsin, oradan iniş de 40-45 dakika sürer, toplam mesafe 8 km, yani çok kolay bir yol değil.  

 

o zaman başka sefere hocam diyeceğiz  bbenim hanım yanımda olunca   çıkamadık.kısmetse  başka  sefere  

[Aydın Baran]

Kayaköye bir akşam üzerinde gitmiştik; çok güzel oldukça hüzünlü bir yer; güneş batıp hava kararmaya başladığında sanki sokaklarda gezinen insanlar var da size köşeden çıkıp "merhaba hoşgeldiniz" diyecek gibi hissettimiştim. Görülmesi görülmekten çok hissedilmesi gereken bir yerdir. 

 

Kayaköy yakınında Cinbal adında elma ağaçlarının içine kurulmuş bir restaurant vardır; kuzu eti sevenlerin buraya mutlaka uğraması gerekir; yaylada kendi yetiştirdikleri kuzulardan muhteşem tadlar sunuyorlar.

Cem Abi sezonu değil sanırım bu yüzden yemediğinizi düşünüyorum Kefal'in mavi yengeci üzerine yengeç yemedim henüz; Muhteşem yapıyor ustamız.

 

 

 

Birde o bölgeye gidecekler için sabah kahvaltısında Yörükevi'ni denemelerini öneririm; google da bu isimle aratınca detaylar çıkacaktır; burada tamamen doğal bir kahvaltı yapabilirsiniz; meyve suyundaki meyveler dahi bahçeden toplanıyor. Aynı zamanda yörük köyü müzesi de burada bulunuyor.

 

 

 

[Cem Boneval]

Cem Abi sezonu değil sanırım bu yüzden yemediğinizi düşünüyorum Kefal'in mavi yengeci üzerine yengeç yemedim henüz; Muhteşem yapıyor ustamız.

Birde o bölgeye gidecekler için sabah kahvaltısında Yörükevi'ni denemelerini öneririm; google da bu isimle aratınca detaylar çıkacaktır; burada tamamen doğal bir kahvaltı yapabilirsiniz; meyve suyundaki meyveler dahi bahçeden toplanıyor. Aynı zamanda yörük köyü müzesi de burada bulunuyor.

 

Katkılar için teşekkürler, aslında komik olacak ama denizde büyümeme rağmen deniz ürünlerini pek sevmem, hele yengeç kabuğu kırmaktan nefret ederim.

Bu nedenle Bekir'in de önermesine rağmen bu sefer veto hakkımı kullandım mavi yengeç konusunda...

 

Yörük evi de gerçekten görülmeye değer, kahvaltısı da tadılmaya...

Fethiye - Muğla yolu üzerinde merkeze kabaca 10 km mesafede Kargı köyünde Enver Yalçın ve ailesinin işlettiği otel, lokanta ve yörük müzesi var.

Detaylar için: http://www.yalcinapart.com/tr/apart/default.asp

Bu sefer oda kahvaltı kalınca tercihimiz otelden yana oldu:

Eşim size merhaba diyor...

 

Fırsat bu fırsat usta bir "iPhoneograph" olması itibariyle kendisinden bir kaç kare sunuyorum konu ile ilgili...

 

 Paspatur

 

 Paspatur'da ördekler, şanslı mı şanssız mı karar veremedim balıklara bakınca

 

 Balıkpazarındaki dev lahoslar...

 

 Kaya mezarları yolunda Fethiye yukarı mahallelerini arşınlarken 

 

 Yol arkadaşlarımız, sanki Bremen mızıkacılarından kaçmışlar

 

 

 

 Buyrun size iki antika obje...

 

 Arabanın penceresinden Kayaköy ovası, eski köy karşı tepenin yamacında...

 

 Kayaköy fatihi

 

 Şaşkın Cem aşağı kilisede

 

 Fethiye Uğur Mumcu Parkı

 

 Bence Kayaköy'ün çekilmiş en güzel fotoğraflarından biri

 

fotoğraflar Instagram'dan alınma, cep telefonu ekranına göre ayarlı, monitörlerde her zaman iyi görünmeyebiliyor, idare edin.

Nisan 24, 2013 Cem Boneval tarafından düzenlendi

[Engin Uzunoğlu]

fotoğraflar Instagram'dan alınma, cep telefonu ekranına göre ayarlı, monitörlerde her zaman iyi görünmeyebiliyor, idare edin.

 

Bir iphone için gayet iyi fotoğraflar. Çekende kabiliyet.