Yazık olmuş sakallara, ama tabii evlilik yönetimi kolay iş değil.
Yakışıyordu da bayağı (bkn. kaşıma oğlum).
Ben sakalsız olmama rağmen daha masum bir şekilde benzerini yaşadım.
2011 idi yanlış anımsamıyorsam, yani ben 55 yaşında delikanlıyım, Sirkeci'den hanımla tramvaya bindik, ben yol açmak için öndeyim, Kabataş'a gideceğiz. Bindiğimi gören 20'lerinde bir delikanlı "Gel 'Amca' buyur otur" diye yer vermez mi? İlk defa milli olmanın heyecanı ile şaşkınlıkla öfke arasında gidip geldim ve bu durumumu seyreden eşime işaret edip "Sağol 'çocuğum' ben oturmam ama eşim geçsin" diye onu yönlendirdim. Riskli bir hamleydi ama hanım keyifle oturdu ben de "oh" çektim.
Sonra?
Sonrası alıştım, artık yer veren olursa hemen oturuyorum
Ama zaman değişti, gençler de artık "koltuk sevdalısı", öyle gördüler, öyle biliyorlar.